Janusz Bałdyga / wideo Urodzony w Lublinie w 1954 r. 1974–79 studia na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie 1976–81 współzałożyciel i członek grupy twórczej „Pracownia” 1977–79 współprowadzący „Pracownię Dziekanka” Od 1982 prowadzi autorski program edukacyjny. Od 2008 związany z Uniwersytetem Artystycznym w Poznaniu. Janusz Bałdyga należy do grona najwybitniejszych polskich artystów sztuki performance. Zajmuje się performance, instalacją, obiektem i rysunkiem, jest autorem instalacji, działań ulicznych i realizacji przestrzennych. Od 1979 roku jest członkiem Teatru Akademia Ruchu. Od 1982 roku prowadzi autorski cykl dydaktyczny w formie warsztatów, zajęć teoretycznych i wykładów. Wybrane prezentacje indywidualne: 1988 1/2 piramidy, Moltkerei Werkstatt, Kolonia 1997 Stillstand, E-Werk, Freiburg 2006 Miejsca znaczone – Galeria Wschodnia, Łódź 2008 Miejsca znaczone 08, Centrum Sztuki Współczesnej, Zamek Ujazdowski, Warszawa 2011 Flagi rzucone, Galeria AT, Poznań Wybrane prezentacje grupowe: 1984 Nurt intelektualny w polskiej sztuce po II wojnie światowej – BWA Lublin 1985 Proces i konstrukcja – Monachium 2004 Międzynarodowy Festiwal Sztuki Performance RIAP 2004 Quebec City 2005 TIPAF, Taipei, Taiwan 2008 El arte es accion, Centro de Arte Reina Sofia, Madryt Prace w zbiorach: BWA Lublin, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, Muzeum ASP w Warszawie, Muzeum Sztuki Współczesnej w Hunfeld, Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum Okręgowe w Bydgoszczy, Muzeum Sztuki w Łodzi, Kolekcja Znaki Czasu Lublin MIEJSCE: Piotrkowska 71 Tytuł pracy: Kołem się toczy „Kołem się toczy” to performance zwoju, działanie w którym rozwijanie spirali i zmiana jej doskonałego, geometrycznego porządku, wytycza mechaniczną dyscyplinę mojego ruchu. Oparcie akcji o porządek tak elementarnych działań jak rzut, wychylenie czy obrót stanowi sens inicjacji gestu. Żółty zwój przyjmuje formę koła, barwna powłoka przywołuje skojarzenia słońca, monety, medalu i najbardziej w tej chwili interesującej autora formy – aureoli. Aureola – odwołując się do ikonografii świętych i aniołów, powiększa i gloryfikuje sylwetkę niemal organicznie związanego z nią człowieka. W tytule pracy autor unika słowa aureola stanowiącego podstawowy element tworzonej przeze niego ikony. Mówimy – fortuna kołem się toczy, mając świadomość że kołem toczy się wszystko. W tym performance interesuje autora warunkowana sprawnością ciała dekonstrukcja, przejście od jednego porządku do drugiego, od rozpoznawalnego signum do jego celowego rozproszenia. Aureola to zamknięte w krąg światło, nie można go unicestwić, rozproszone istnieje.